Refugee

Refugee - Carabao

Written by：Carabao

เวิ้งฟ้ากว้างกลาง

นํ้าเรือลําน้อยล่องไป

ลอยล่องไป ล่องไป

ถอยไป ถอยห่างดิน

ดินแผ่นดินถิ่นฐานตัวเอง

โดนละเลงสงคราม

เสียจนสิ้นแผ่นดิน

เวิ้งฟ้ากว้างทางฝัน

ชีวันนั้นมืดมน

ทนทุกข์ ทนทุกข์

ทนสู้ทนสู้ต่อไป

ไกลห่างไกลสุดสายตา

ลอยล่องในนาวา

ถึงคราไร้แผ่นดิน

ดินถิ่นเดิมลุกร้อน

ดั่งไฟแผดเผา

ฟืนสุมเตาเจ้าคง

เจ้าเคยยัดใส่เตา

คราวผู้คนบนพื้นดิน

เดิมปากหมอง

ไยไม่มองไม่เคย

เหลียวแลเห็นแก่ตัว

กินมีเหลือเผื่อแผ่กันวันนั้น

วันนี้คงไม่ต้องล่องเรือ

เกลือจิ้มเกลือเหลือ

เพียงเรือล่องมา

มาเข้ามาเข้ามาเรฟูจี

เวิ้งฟ้ากว้างกลางนํ้า

เรือลําน้อยล่องมา

มาล่องมาเข้ามา

เข้ามาหาแผ่นดิน

ดินถิ่นนี้มีนํ้าตา

มีเหลือวันเวลา

ถ้ามาเพื่อดับไฟ แผดเผา

ฟืนสุมเตา

เจ้าคงเจ้าเคยยัดใส่เตา

คราวผู้คนบนพื้นดิน

เดิมปากหมอง

ไยไม่มองไม่เคย

เหลียวแลเห็นแก่ตัว

กินมีเหลือเผื่อแผ่กันวันนั้น

วันนี้คงไม่ต้องล่องเรือ

เกลือจิ้มเกลือเหลือ

เพียงเรือล่องมา

มาเข้ามาเข้ามาเรฟูจี