เล็ก ๆ น้อย ๆ

เล็ก ๆ น้อย ๆ - มาลีวัลย์ เจมีน่า

Written by：กฤชยศ เลิศประไพ/พนเทพ สุวรรณะบุณย์

(ช)เรามีกันแค่เพียงสองคน

อยู่มาจนเราเข้าใจกันดี

บางครั้งรักก็ต้องมีเรื่องที่กวนใจ

(ญ)เราก็มีแค่เพียงสองคน

อยู่ทนจนคนสงสัย

ว่าเราทำไมทนไหว

(both)รักกันได้ไง

ทั้งที่ชอบโกรธกัน

(both)เล็ก เล็ก น้อย น้อย

เราก็ยอมกันไป

(ญ)ความจริงในใจยังโกรธ

(both)เล็ก เล็ก น้อย น้อย

เราก็ยอมอภัย

(ช)ใจจริงน่ะกลัวเป็นโสด

(both)รักเรามันคงจะเป็นอย่างนี้

เพราะมีกันอยู่สองคน

(ช)บางทีเธอเองก็ทำเหลือเกิน

แต่มันบังเอิญว่าฉันทนได้

บางครั้งฉันก็มากไป

ก็เป็นบางวัน

(ญ)ใจจะยอมอภัยให้เธอ

แต่จะยอมให้เธอเท่านั้น

ก็มีเพียงเธอและฉัน

(both)ที่ยังผูกพัน

และรักกันอย่างเดิม

(both)เล็ก เล็ก น้อย น้อย

เราก็ยอมกันไป

(ญ)ความจริงในใจยังโกรธ

(both)เล็ก เล็ก น้อย น้อย

เราก็ยอมอภัย

(ช)ใจจริงน่ะกลัวเป็นโสด

(both)รักเรามันคงจะเป็นอย่างนี้

เพราะมีกันอยู่สองคน

เพราะเข้าใจกัน

รักและผูกพัน

มีด้วยกันสองคน

(ญ)หนักเบาแค่ไหน

(both)พร้อมใจจะทน ให้กัน

เรารักกันมานาน

ก็ยังเหมือนเดิม

(both)เล็ก เล็ก น้อย น้อย

เราก็ยอมกันไป

(ญ)ความจริงในใจยังโกรธ

(both)เล็ก เล็ก น้อย น้อย

เราก็ยอมอภัย

(ญ)ใจจริงน่ะกลัวเป็นโสด

(both)รักเรามันคงจะเป็นอย่างนี้

เพราะมีกันอยู่สองคน

รักเรามันคงจะเป็นอย่างนี้

เพราะมีกันอยู่สองคน