ราตรีนี้ (ยังอีกแสนไกล)

ราตรีนี้ (ยังอีกแสนไกล) - ลุลา (Lula)

Written by：จักรธร ขจรไชยกูล

หันไปมองนาฬิกา

ฉันรู้สึกว่าเดินช้า

เหมือนจะนานเป็นปี

เธอรู้สึกบ้างหรือเปล่า

ว่าในค่ำในคืนนี้

มันช่างดูเงียบเหงา

เธอรู้สึกบ้างหรือเปล่า

ว่าทุกสิ่งทุกอย่างนั้น

มันเป็นสีเทาๆ

เพราะถ้าเธอนั้นรู้สึก

ไม่ได้ต่างกับตัวฉัน

ฉันก็จะได้ถาม

ว่าถ้าสองเราจะหนี

จากโลกเดิมๆจะดีไหม

ฉันจะชวนเธอออกไป

ไปพบโลกใหม่

ที่มีแสงไฟเสียงเพลง และผู้คน

ราตรีนี้ยังอีกแสนไกล

หวังว่าเธอนั้นจะยังไหว

และจะยังไม่รีบไปไหน

เพียงเราสองคน ปล่อยหัวใจ

ทิ้งเรื่องที่รบกวนจิตใจ ไว้ตรงนี้

เดี๋ยวก็สุข เดี๋ยวก็โศก เดี๋ยวก็ซึม

เดี๋ยวก็เหงา เป็นเรื่องธรรมดา

เดี๋ยวก็เจ็บ เดี๋ยวก็แปลบ เดี๋ยวก็ปวด

แต่ไม่ช้า ไม่ทันไรก็หาย

เดี๋ยวก็จม เดี๋ยวก็ลอย เดี๋ยวก็ลืม

ไปหมดแล้ว แล้วก็ใจสบาย

เว้นซะแต่ เธอนั้นจำแล้วไม่ลืม ก็ไม่แคล้ว

ที่ฉันก็จะได้ถาม

ว่าถ้าสองเราจะหนี

จากโลกเดิมๆจะดีไหม

ฉันจะชวนเธอออกไป

ไปพบโลกใหม่

ที่มีแสงไฟเสียงเพลง และผู้คน

ราตรีนี้ยังอีกแสนไกล

หวังว่าเธอนั้นจะยังไหว

และจะยังไม่รีบไปไหน

เพียงเราสองคน ปล่อยหัวใจ

ทิ้งเรื่องที่รบกวนจิตใจ ไว้ตรงนี้

ราตรีนี้ยังอีกแสนไกล

หวังว่าเธอนั้นจะยังไหว

และจะยังไม่รีบไปไหน

เพียงเราสองคน ปล่อยหัวใจ

ทิ้งเรื่องที่รบกวนจิตใจ ไว้ตรงนี้

ราตรีนี้ยังอีกแสนไกล

หวังว่าเธอนั้นจะยังไหว

และจะยังไม่รีบไปไหน

เพียงเราสองคน ปล่อยหัวใจ

ทิ้งเรื่องที่รบกวนจิตใจ ไว้ตรงนี้