ลมรำเพย 歌詞
ลมรำเพย - อรวี สัจจานนท์ (Orrawee Sajjanon)
Written by：พงษ์เทพ กระโดนชำนาญ
จากไปแล้วดั่งลมรำเพย
โอ๋อกเอ๋ยไม่หวนกลับหลัง
ดั่งราตรีที่ลืมรุ้งราง
ดุจดาวที่หลงฟ้ากว้าง
ดั่งทางที่ร้างสัญจร
จากไปแล้ว
หนอความหวังดี
คอยจู๋จี้ห่วงใยไถถอน
แว่นเสื้อผ้า
หยูกยากระเซ้าเง้างอน
อยู่ตรงไหนฟูกหมอน
ไถ่ถามกับความคิดถึง
เพียงน้ำคำ
กล่าวลาเข้มแข็ง
ขวัญโรยอ่อนเรี่ยวแรง
หลั่งริน ร่ำลาคราหนึ่ง
จากก็เจ็บ
อยู่ก็จำเจจึง
ไปเพื่อไถ่ถามถึง
ห่วงหากันอีกสักหน
เหม่อมองแล้วเมื่อไหร่จะมา
ห่วงหนักหนาว่าจะสับสน
ไต่แสงดาวกับใครกี่คน
ไปเพื่อจะหลุดพ้น
หรือตั้งใจไปเหงา
เพียงน้ำคำ
กล่าวลาเข้มแข็ง
ขวัญโรยอ่อนเรี่ยวแรง
หลั่งริน ร่ำลาคราหนึ่ง
จากก็เจ็บ
อยู่ก็จำเจจึง
ไปเพื่อไถ่ถามถึง
ห่วงหากันอีกสักหน
เหม่อมองแล้ว
เมื่อไหร่จะมา
ห่วงหนักหนาว่าจะสับสน
ไต่แสงดาวกับใครกี่คน
ไปเพื่อจะหลุดพ้น
หรือตั้งใจไปเหงา
ทำไมร้องเพลงไม่ได้