ใจพัง

ใจพัง - Gtk

Lyrics by：Saran Maneechot

Composed by：Jak Santipongchai

ฉันอยู่บนโลกที่ว่างที่เปล่า

อยู่ในหน้าหนาวแค่เพียงลำพัง

เปิดเพลงเดิมซ้ำๆอย่างในวันนั้น

ก็คงดี

ยังไม่มีใครมาเติม

ยังเป็นคนเดิมที่ใจยังพัง

เปิดวนเป็นพันครั้ง

ฉันกลายเป็นคน

ที่ไม่มั่นใจในตัวเอง

และก็เรื่องปัญญาอ่อน

ฉันก็เก็บเอามาคิดถึง

แม้รู้ว่าตัวฉันไม่ควรเซ็ง

พยายามจะเข้าใจ

ว่าทุกคนนั้นต้องโต

สูบบุหรี่มองอากาศในตอนเย็น

พรุ่งนี้ฉันก็มีงานที่ต้องโชว์

ยังมีอีกร่างที่ตัวฉันนั้นต้องเป็น

ไม่อยากให้ใครนั้นมาเห็นฉันอีกด้าน

ฉันมีปีศาจอยู่อีกร่าง

นอกจากเพื่อนที่เข้าใจฉันจริงๆ

อยากจะรู้จะมีใคร

ที่เข้าใจฉันอีกบ้าง

มันคงไม่มีเลยสิท่า

คำว่าความรักหลังจากนี้ฉันขีดฆ่า

ฉันกลายเป็นคนที่จีบยาก

ทำงานเสร็จนั่งฟังเพลง

แล้วตัวฉันก็ปิดบ้าน

ไม่รู้ทำไมฉันถึงเกลียดการสุงสิง

ฉันรู้สึกว่าโลกของนอกมันวุ่นวาย

ตอนนี้ใจของฉันแข็งเหมือนถุงหิน

นี่หรือมันคือหัวอกของผู้ชาย

ความรู้สึกคนวันนึง

มันก็ย่อมเปลี่ยน

จนบางทีฉันไม่อยากจะพูดไร

ไหวหรือไม่ไหว

แต่ว่าฉันก็ต้องเสี่ยง

รักแล้วมันเจ็บงั้นตัวฉันขอ Goodbye

ขอให้ทุกวันฉันไม่มีเรื่องทุกข์ใจ

ต่อจากนี้ไป

จะไม่แบกความทุกข์ใคร

ขอบคุณตัวเองที่ยังอยู่

ถึงเจอปัญหา

หรือว่าเจอความทุกข์ใด

ร่างกายของฉันเริ่มทรุดไป

แต่ว่าฉันนั้นเป็นคนที่ลุกไว

ทุกๆวันฉันมักเหม่ออยู่คนเดียว

คิดอยู่คนเดียว

ก่อนที่ฉันจะฟุบไป Ah

เพื่อบรรเทาความเศร้า

ฉันเลยต้องหมดกล๊อก

ภาวนาให้ความเจ็บปวดของฉัน

มันได้ปลดล็อค

แต่ในความเป็นจริง

หัวใจทั้งสี่ล็อคหมด

ความรู้สึกต่างๆของฉัน

มันก็เลยเข้าโหมดช็อค

ฉันยังสายโหด

เป็นผู้ชายโหมดร็อค

ฉันมักจะจัดไปหลายดก

หลังจากเวลาหมดจ๊อบ

เข้าร้านเกะ

ฉันกวาดเบียร์หมดล็อก

ฉันโดนคำสาปอะไรไม่รู้

เหมือนการที่คุยกับใครก็ตาม

ก็จบที่การกดบล็อค

ฉันอยู่บนโลกที่ว่างที่เปล่า

อยู่ในหน้าหนาวแค่เพียงลำพัง

เปิดเพลงเดิมซ้ำๆ

อย่างในวันนั้นก็คงดี

ยังไม่มีใครมาเติม

ยังเป็นคนเดิมที่ใจยังพัง

เปิดวนเป็นพันครั้ง

ฉันไม่ค่อยอินกับอะไร

เพราะไม่ค่อยมีอารมณ์

เกลียดความรักเลยฉันพูดตามตรง

เธอเคยทิ้งฉันเดือนพฤศจิกายน

และเคยทำฉันบ้าตาย

ในเดือนธันวาคม

วัน countdown

ฉันร้องไห้กลางวง

กลายเป็นคนขี้กลัว

ไม่ค่อยกล้าสบตาคน

เพราะว่าความรัก

ทำให้ฉันกลายเป็นบ้า

ฉันมีคนไม่เห็นค่า

มาตั้งแต่นานนม

ไม่เคยสมหวังในรัก

และสุดท้ายมันก็ไม่มีใครสน

แผ่นดินกว้างใหญ่

ไพศาลแต่ฉันมีคำถาม

เหตุใดถึงเจอแต่คนใจขม

ฉันเคยฝันไว้

ว่าอยากจะมีวันหวาน

ให้มันสมเหตุกับคนในยุควัยผม

แต่สุดท้ายมันกลายเป็นปัญหา

เหมือนรากไม้พันขา

ตอนก้าวเท้าในไพรสณฑ์

แต่ว่าฉันก็ยังไปไกลออกไป

หวังไว้ว่าจะเจอใครต่อใคร

ฉันใช้ใจต่อใจใช้ใจก่อไฟ

สักวันนึงคงเจอใครก่อนตาย

โปรดเถอะความรัก

ให้ฉันเป็นรายต่อไป

ให้หัวใจฉัน

มันได้กระจายออกไป

ฉันสัญญาจะทำให้ดีที่สุด

และจะไม่มองเรื่องของคนรัก

เป็นเพียงแค่การผ่อนคลาย

นั่งฟังเพลงตอนที่อยู่ Long Beach

หลายเพลงเพราะ

ที่ฉันเคยลองเปิดเพลง

รักมันเพราะมาก

โดยเฉพาะตอนจีบ

ฉันเลยอยากจะมีใคร

คอยพาไปดูคอนเสิร์ต

และทุกคนรู้ว่าฉันไม่ใช่คนดี

อารมณ์ฉันสวิงกันเป็นวงรี

มีเพียงอย่างเดียว

ที่ทำให้ฉันอารมณ์ดี

บางทีมันอาจไม่ใช่ความรัก

แต่คงเป็นเสียงดนตรี

ใช่มันคงเป็นเสียงดนตรี

ฉันอยู่บนโลกที่ว่างที่เปล่า

อยู่ในหน้าหนาวแค่เพียงลำพัง

เปิดเพลงเดิมซ้ำๆ

อย่างในวันนั้นก็คงดี

ยังไม่มีใครมาเติม

เป็นคนเดิมที่ใจยังพัง

เปิดวนเป็นพันครั้ง

เมื่อมันไม่มีเธอโลกมันก็ว่างเปล่า

ดั่งมีเพียงฉันคนเดียวบนดวงดาว

มีเพียงแสงรำไร

อยู่เป็นเพื่อนฉันไว้เป็นครั้งคราว

จะมีสักคนหนึ่งไหม

ที่รู้ว่าข้างในมันหนาว

อยู่อย่างนี้มันเหงา

ฉันอยู่บนโลกที่ว่างที่เปล่า

อยู่ในหน้าหนาวแค่เพียงลำพัง

เปิดเพลงเดิมซ้ำๆ

อย่างในวันนั้นก็คงดี

ยังไม่มีใครมาเติม

ฉันติดในวังวนและมันกำลังจม

เจอคนมากมายอยู่เป็นพันคน

แต่ไม่มีใครที่จะจำนน

ฉันก็เลยจำยอม

เขียนความรู้สึกให้เป็นคำกลอน

ถ่ายทอดออกมาให้เป็นทำนอง

จริงๆฉันเจ็บแต่ก็ทำฟอร์ม

และฉันอยู่บนโลกที่ว่างที่เปล่า

หน้าหนาวแค่เพียงลำพัง

และวันนี้เธอจะว่างหรือเปล่า

รบกวนเธอคิดถึงผมบ้างละกัน

นานแล้วที่ผมไม่ได้ข่าว

ข่าวเธอผมยังไม่กล้าจะฟัง

เธอคงลืมกันไปแล้วใช่เปล่า

เธอคงไม่อยากจะเห็นหน้าสรัล

พอบอกกับตัวเองว่าตัวผมคงต้องลืม

รสชาติความรัก

ถึงมันจะขมแต่ว่าผมก็ต้องกลืน

ปากบอกว่าไหว

ถึงยืนไม่ไหวแต่ว่าผมก็ต้องยืน

และทุกสิ่งที่ผมเคยได้ให้ไป

แล้วก็รวมถึงหัวใจ

เอาไปเลยไม่ต้องคืน