ตน

ตน - สุรสีห์ อิทธิกุล (Surasee Itthikul)

Written by：เขตต์อรัญ เลิศพิพัฒน์/สุรสีห์ อิทธิกุล

ได้โปรดฟังฉันซักหน่อย

ยังเฝ้าคอยเพื่อพบคุณอยู่

คุณรู้หรือเปล่า

มันวุ่นวายและสับสน

มันก็เลยนึกถึงเพื่อนเก่า

มันเหงาไปหมด

ไม่มีผู้คนพึ่งพา

ไม่มีอยู่ในสายตา

ไม่เคยจะมีผู้ใด

ที่เคยจะมารู้ใจ

จะมีก็เพียงแต่คุณ

เกื้อหนุนจนความเหงาสิ้น สูญไป

เจอปัญหาเข้าเมื่อไหร่

ใจก็ร่วงหล่น

มันมืดมนและใจก็หวั่น

มันขมมันขื่น

คุยกับคุณได้เมื่อไหร่

ใจก็เริ่มอุ่น

มีแต่คุณไม่มีคนอื่น

ที่ช่วยปลอบ

เมื่อคราวลมหนาวเยี่ยมเยือน

ไม่เคยจะมีเสียงเตือน

ไม่มีที่พักพึ่งพิง

ไม่มีสิ่งใดไหวติง

จะมีก็เพียงแต่คุณ

เกื้อหนุนจนความหนาวสิ้น สูญไป

เมื่อคราวลมหนาวเยี่ยมเยือน

ไม่เคยจะมีเสียงเตือน

ไม่มีที่พักพึ่งพิง

โลกนี้ก็พลันหยุดนิ่ง

จะมีก็เพียงแต่คุณ

เกื้อหนุนจนความหนาวสิ้น สูญไป

ได้โปรดฟังฉันเสียก่อน

ยามเดือดร้อนไม่ว่าเมื่อไหร่

คุณช่วยได้หมด

คุณอย่าทำเฉย ทำอย่างเคย

ให้คุณช่วยปลด

คุณต้องช่วยปลอบ

เมื่อใดที่ใจอับจน

เมื่อใจหมดความสู้ทน

ไม่มีผู้ใดแบ่งเบา

โลกพลันเปลี่ยนเป็นสีเทา

จะมีก็เพียงแต่คุณ

เกื้อหนุนจนทำให้โลก หมุนไป

เมื่อใดที่ใจอับจน

เมื่อใจหมดความสู้ทน

ไม่มีผู้ใดแบ่งเบา

โลกนี้กลายเป็นความเศร้า

จะมีก็เพียงแต่คุณ

เกื้อหนุนจนทำให้โลก หมุนไป