สถานีความระกำ

สถานีความระกำ - พันธ์ จักรพันธ์

Lyrics by：Saksiri Meesomsueb

Composed by：Saksiri Meesomsueb

พี่พบทรามวัย

บนรถไฟชั้นสาม

จากหัวลำโพง

ถามว่าเธอไปลงไหน

เธอก้มหน้าก้มตา

ไม่ตอบวาจา

ไม่รับน้ำใจ

ฉันก็หวั่นก็ไหว

ว่าพูดอะไร

ผิดไปหรือเปล่า

อยธยา

บ้านม้าภาชี

ท่าเรือลพบุรี

หรือตาคลีนครสวรรค์

ชุมแสงบางมูลนาก

หรือพิจิตร

ทายผิดทั้งนั้น

สถานีไหนกันนั่น

ไม่ยอมตอบกัน

หรือเธอเป็นใบ้

ถึงก็ช่าง

ไม่ถึงก็ช่าง

เราต่างก็มี

สถานีความหวัง

ถึงก็ช่าง

ไม่ถึงก็ช่าง

เราต่างก็มี

สถานีปลายทาง

แขนเธอวาง

พาดขอบหน้าต่าง

เกยคางหันเมิน

ตอบเสียงเบาเหลือเกิน

ว่าลงสถานีความระกำ

หันมาน้ำตาร่วง

จึงรู้ว่าทรวง

ของเธอชอกช้ำ

บ่นพึมๆพำๆงึมๆงำๆ

ดังคนละเมอ

ถึงก็ช่าง

ไม่ถึงก็ช่าง

เราต่างก็มี

สถานีความหวัง

ถึงก็ช่าง

ไม่ถึงก็ช่าง

เราต่างก็มี

สถานีปลายทาง

แขนเธอวาง

พาดขอบหน้าต่าง

เกยคางหันเมิน

ตอบเสียงเบา

เหลือเกิน

ว่าลงสถานีความระกำ

หันมาน้ำตาร่วง

จึงรู้ว่าทรวง

ของเธอชอกช้ำ

บ่นพึมๆพำๆงึมๆงำๆ

ดังคนละเมอ

ก็ถามกันไป

ก็ถามกันมา

คำถามธรรมดา

บนขบวนรถไฟ

เธอก็ถามเหมือนกัน

ว่าฉันจะไปลงไหน

ฉันจึงตอบทันใด

ว่าลงสถานีเดียวกับเธอ