สาวนาพเนจร

สาวนาพเนจร - ต่าย อรทัย (Tai Orathai)

Written by：วสุ ห้าวหาญ

ก้าวขึ้นรถไฟ

ใจสาวซำน้อยคอยฮำฮ้อง

ต้องจากพี่น้อง

พ่อแม่ที่ฮักมาไกลห่าง

เมือง หลวง

คนเว้าว่าช่างแสนกว้าง

กลัว จะหลงทาง

หลงคำเว้าทำให้ช้ำใจ

คอยจับฝ้ายผูกแขน

แม่มัดข้อมือให้มีโชค

วัน ที่ลูกนก

ต้องไปหากินเพียงเดียวดาย

บ้านเฮาคึดฮอดแล้วใจมันหาย

กอดกระเป๋าแนบกาย

ก้าวลงรถไฟ ใจลนลาน

กทม หาเงินยากนัก

เดินตามคนฮู้จัก

เพิ่นพาไปสมัครงาน

เงินเดือนสามพัน

ลูกจ้างในห้องอาหาร

ต้องล้างถ้วยล้างจาน

จนใบสุดท้ายค่อยได้นอน

ยืนเกาะลูกกรงมอง

จากห้องฮังหนูแบ่งเช่า

ดวงจันทร์ห่มหมอกหนาว

เหมือนใจสาวนาพเนจร

เจ้านายใช้งานลูกจนล้าอ่อน

อยากคืนเมือบ้านดอน

พักใจจนจน บนตักแม่

กทม หาเงินยากนัก

เดินตามคนฮู้จัก

เพิ่นพาไปสมัครงาน

เงินเดือนสามพัน

ลูกจ้างในห้องอาหาร

ต้องล้างถ้วยล้างจาน

จนใบสุดท้าย ค่อยได้นอน

ยืนเกาะลูกกรงมอง

จากห้องฮังหนูแบ่งเช่า

ดวงจันทร์ห่มหมอกหนาว

เหมือนใจสาวนาพเนจร

เจ้านายใช้งานลูกจนล้าอ่อน

อยากคืนเมือบ้านดอน

พักใจจนจนบนตักแม่