ลั่น

ลั่น - สวีต มัลเล็ต

Written by：Sweet Mullet/Dano/ดุลยเกียรติ เลิศสุวรรณกุล

หยุดทำร้ายเสียที

มันเจ็บอยู่ข้างใน

ยิ่งคำพูดไม่ดี

แล้วใครจะทนไหว

มีปากก็ใช้ ไม่คิดจะแคร์อะไร

สนุกใช่ไหม ที่เห็นคนเสียใจ

รู้ทั้งรู้ยังทำ

กี่คำที่ว่าใคร

คิดว่าตัวยิ่งใหญ่

ที่แท้ไม่เท่าไหร่

กี่หมื่นกี่ล้านคำ

คือทุกคำที่เสียดสี

ไม่เคยพอใจอะไร แม้ใครว่าดี

คอยจะขวาง ทุกทุกอย่าง

จ้องทำร้ายด้วยคำ

ที่ซ้ำเติมให้ช้ำ

ถ้าเกลียดไม่ชอบใจ

ก็ลั่นไปอย่างสิ้นคิด

เป็นที่ระบาย ไม่รู้ตัวว่าทำผิด

หลบให้มิด สักเท่าไหร่

ต่อให้หนี ยังไงต้องเจอเข้าสักวัน

สีขาวเปลี่ยนเป็นสีดำ

แค่คำลวงในโลกไม่จริง

ปลายนิ้วแค่กดพิมพ์

แต่ไม่กล้าเปิดเผยตัว

กี่หมื่นกี่ล้านคำ

คือทุกคำที่เสียดสี

ไม่เคยพอใจอะไร แม้ใครว่าดี

คอยจะขวาง ทุกทุกอย่าง

จ้องทำร้ายด้วยคำ

ที่ซ้ำเติมให้ช้ำ

ถ้าเกลียดไม่ชอบใจ

ก็ลั่นไปอย่างสิ้นคิด

เป็นที่ระบาย ไม่รู้ตัวว่าทำผิด

หลบให้มิดสักเท่าไหร่

ต่อให้หนียังไง

ต้องเจอเข้าสักวัน

ลมปากแค่คำของคน ชอบใส่ไฟ

นิทานโกหกทำคน ให้ไขว้เขว

อย่าทำคนดีให้กลาย เป็นคนเลว

ชี้นำให้ทำจน เกิดเรื่องร้ายแรง

กี่ครั้งกี่คำ

ที่ใช้ทำลาย

พอทีตอนนี้

มันยังไม่สาย

กี่ครั้งกี่คำ

ที่ใช้ทำลาย

พอทีตอนนี้

มันยังไม่สาย

กี่ครั้งกี่คำ

ที่ใช้ทำลาย

พอทีตอนนี้

มันยังไม่สาย

มันยังไม่สาย

มันยังไม่สาย

มันยังไม่สาย