นางกลางไพร 歌詞
นางกลางไพร - ชาย เมืองสิงห์
Written by：ชาย เมืองสิงห์
พบนวลนางกลางป่า
ดั่งธิดาสวรรค์
ส่วนสัดราศรี
นารีงามผ่องพรรณ
โอษฐ์คางคิ้วเฉิดฉัน
ทรวงนั้นตึงผึ่งผาย
จมูกงามรับปรางดังเสกสรร
เนตรนั้นวาวกลมคมคาย
ปากเรื่อแดงไฝดำ
เมื่อยามเจ้าอาย
ติดตาชาย
มิวายเฝ้าเหม่อมอง
น้องคงเป็นจอมไพร
จึงไฉไลไม่หม่นหมอง
ช่างประหลาดล้ำ
เมื่อยามชายเนตรมอง
พี่คลั่งไคล้ใฝ่ปอง
มองน้องจนลุ่มหลง
กุหลาบเอย
ถึงบานในไพรสณฑ์
เลิดล้นงามถ้วนนวลอนงค์
ดั่งถูกของต้องมนต์
เมื่อยลทรวดทรง
กุหลาบดงเผาใจให้อาวรณ์
หลงรักน้องใจแทบขาด
สายสวาทเริงเร่าร้อน
ฝังหลักความรักอาลัย
ปักตรึงฤทัยไม่เคลื่อนคลอน
ไม่หลอกไม่หลอนทรามวัย
ถ้าได้นวล
น้องนางมาแนบทรวง
พี่จะหวงไว้ชิดสนิทกาย
จะไม่ห่างเหิน
หมางเมินจากไกล
จะถนอมจอมใจ
ขอตายเคียงคู่นาง
น้องเป็นนางกลางดง
ใจน้องคงอ้างว้าง
โอ้เป็นกุศล
ช่วยดลชี้ช่องทาง
ให้มาพบประสบนาง
ใจมิจางใฝ่ฝัน
เสน่ห์นาง
เนื้อนวลชวนใฝ่ถึง
ซ่านซึ้งเกินคำรำพัน
หากว่าบุญ
ชักไปใจตรงต่อกัน
จะเก็บนางนั้น
ไว้กลางแนบหว่างใจ